تأثیر تمرین ایروبیک، یوگا و ایروبیک ـ یوگا بر آمادگی جسمانی دانشجویان دختر شرکت کننده در کلاس های تربیت بدنی عمومی (۱)

هدف: هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرین ایروبیک، یوگا و ایروبیک ـ یوگا بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی دانشجویان دختر بود. روش شناسی: 76 نفر از دانشجویان دختر غیر فعّال شرکت کننده در کلاس­های تربیت بدنی عمومی (1) دانشگاه فردوسی مشهد با دامنه سنّی 25 ـ 19 سال که تجربه­­­ای در روش های تمرینی منتخب نداشتند، داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی ایروبیک، یوگا و  ایروبیک ـ یوگا و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی­ها در گروه­­های تجربی به مدّت 14 هفته، 2 جلسه در هفته و 60  دقیقه در هر جلسه در برنامه تمرینی مشخّص شرکت کردند و آزمودنی­های گروه کنترل در این مدّت در کلاس تئوری آمادگی جسمانی شرکت می­کردند و هیچ برنامه تمرینی سازمان­یافته­ای نداشتند. به منظور جمع­آوری اطّلاعات در پایان برنامه تمرینی در گروه­های تجربی ازآزمون­های دو استقامت 1200 متر، پرش عمودی، چابکی 9×4 متر، دراز و نشست و شنا سوئدی برای ارزیابی عوامل آمادگی جسمانی استفاده شد. نتایج: تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که میانگین آمادگی جسمانی و عوامل استقامت قلبی ـ تَنفّسی، نیروی عضلانی، استقامت عضلات شکم و استقامت عضلات کمربند شانه در گروه ایروبیک، یوگا و ایروبیک ـ یوگا نسبت به گروه کنترل به طور معنی­داری بالاتر بود (05/0p<). هم چنین، میانگین چابکی در گروه یوگا و ایروبیک ـ یوگا به طور معنی­داری بالاتر از گروه ایروبیک و کنترل بود (05/0p<). بحث و نتیجه گیری: این نتایج، نشان داد که روش های تمرینی منتخب به ویژه تمرینات یوگا، سبب بهبود آمادگی جسمانی و عوامل آن در دانشجویان دختر شده است. از این رو، پیشنهاد می­شود که از  این روش های تمرینی در برنامه­های آموزشی واحد تربیت بدنی عمومی (1) استفاده شود.